استرالیا توسط دریانوردان اروپایی کشف شد؛ زیرا تنها راه دستیابی به این سرزمین آب است. یکی از مدعیان کشف استرالیا «جودینهوداردیا»ی پرتغالی بود، چرا که پرتغالیها در آن دوران در دریانوردی قدرتمند بودند. او در سال ۱۵۹۸ از پرتغال سفر دریایی اش را آغاز کرد و بعد از چند سال دریا نوردی به این سرزمین پهناور در اقیانوس کبیر رسید. او اولین اروپایی بود که در سال ۱۶۰۱ به این سرزمین پانهاد. وی سرزمین جدید را «آرنهملند» نامیدو
ویلیام جانسزون هلندی درسال ۱۶۰۶ با کشتی اش به نام دایفکن به استرالیا رفت. او این سرزمین را «هلند نو» نامید. وی امیدوار بود که بتواند در این سرزمین طلا، نقره و ادویه بیابد. او باور نمی کرد این سرزمین یک جزیره عظیم باشد. «جیمزکوک» دریانورد انگلیسی نیز در سال ۱۷۶۰ به سوی استرالیا رفت. او در ۲۲ آگوست ۱۷۷۰ این سرزمین را متعلق به انگلیس دانست. وی این سرزمین را به پادشاه جورج سوم، پادشاه وقت انگلیس تقدیم کرد. کوک قصد داشت این سرزمین را شکوفا کند.
آنان در ابتدا به قسمتی از استرالیا پا نهادند که بخش بیابانی استرالیا بود، اما کوک به این سرزمین خوش بین بود. در سفر بعدی او چند زیست شناس به نامهای دانیل کارل سلاندر و جوزف بانک را به همراه خود برد تا آنان بر این سرزمین مطالعه و وضعیف آنجا را مشخص کنند. کوک در ۲۹ آوریل ۱۷۷۱ کوک استرالیا را یافت که آن را تاسمانیا نامید. او در آنجا زیباترین گلهای جهان را مشاهده کرد و با یافتن این مکان سبب شادمانی انگلیسی ها شد. گفتنی است این منطقه بسیار پردرخت بود. در ۲۳ آگوست همان سال جیمزکوک به طور رسمی استرالیا را یکی از مستعمرات انگیلس اعلام کرد و با جنگ و نزاع با بومیان و همچنین دیگر مدعیان کاشف استرالیا توانست پیروز شود. در آن دوران انگیلس وضعیت خوبی نداشت. تورم اقتصادی، جرم، جنایت و دزدی در آن بیداد می‌کرد.مردم برای سیر کردن شکمشان دست به هر خلافی می‌زدند.
زندانها پر از خلافکاران شده بود. انگیلس تصمیم گرفت خلافکاران و دزدان را به کشوهای مستعمره امریکا بفرستد تا در آنجا زندانی شوند، اما در سال ۱۷۸۱ که استقلال امریکا اعلام شد، این کشور دیگر پذیرای دزدان و جانیهای انگلیسی نبود؛ پس باموافقت کاپیتان کوک زندانیها به جزیره تازه تاسیس فرستاده شدند؛ زیرا این سرزمین آنقدر وسعت داشت که زندانیها را در آنجا نگهداری کنند. همچنین برای حاصلخیز کردن و آبادانی این سرزمین نیاز به نیروی انسانی بود که برای این منظور از زندانیان استفاده کردند. آنان مجبور بودند بدون دریافت مزد بر روی زمینهای استرالیا کار کنند. لذا در ۶ دسامبر ۱۷۸۶ اولین گروه زندانیان با کشتی
به استرالیا فرستاده شدند. البته زندانیان در این مسیر با وضعیت نامناسب کشتی ها، گرسنگی، بیماری و… روبه رو می‌شدند تا به استرالیا می‌رسیدند. در آنجا نیز باید به کارهای سخت با تن پوشهای نامناسب و غل و زنجیر مشغول می‌شدند و آنقدر کار می‌کردند تا همانجا می‌مردند. البته همه زندانیان، گناهکار و جنایتکار نبودند. عده ای از آنان مبارزان ایرلندی بودند که با حکومت حاکم بر انگلیس مبارزه می‌کردند.
اولین کشتی به همراه ۷۰۰ زندانی و ۱۵۰۰ داوطلب به سوی استرالیا حرکت کرد که اکثرشان مرد بودند. کاپیتان فیلیپ این کاروان را به استرالیا رساند و بعد از گشت و تفحص شهر امروزی سیدنی را کشف و نام این شهر را تعیین کرد. کم کم پای نظامیها نیز به استرالیا باز شد؛ چرا که برای محافظت از زندانیان به نیروهای نظامی نیاز بود. ساکنان اولیه یا به عنوانی دیگر تسخیر کنندگان استرالیا، انگلیسی بودند و به ویژه زندانیان تعداد زیادی از افراد استرالیا را تشکیل می‌دادند. اگر به ساکنان امروزی استرالیا بگوییم که احتمالا پدران و اجداد شما زندانیان خلافکار بوده اند ناراحت می‌شوند، اما نمی توان از حقیقت فرار کرد. کم کم ساختمان سازی در آنجا آغاز شد. جان مک آرتور یکی از تجار بزرگ انگلیس در سال ۱۸۱۰ به همراه همسر و فرزندش پا به استرالیا نهاد تا برای خرید پشم مرینوس و فرستادن آن به کشورهای اروپایی و آسیایی اقدام کند. در آن زمان مانند امروز پشم گوسفندان استرالیا بهترین کالا برای اروپا محسوب می‌شد. این خانواده جزو اولین خانواده هایی بود که به استرالیا آمد.
